W klasie
Poglądy Montessori zostały zainspirowane głębokim szacunkiem dla wszystkich aspektów życia i tworzenia. Wyznawała ona filozofię holistyczną oraz interesowała się tym, co wspólne dla jednostki i Wszechświata. Związkiem między osobowością a wszechświatem. Widziała edukację jako fundament w kształtowaniu ludzi na wszystkich czterech płaszczyznach, jako sposób na rozwój osobowości oraz jako „niezbędną do życia ”. Pozytywne wczesne doświadczenia są niezbędne w łagodnym przejściu z dojrzewania w dorosłość.
Materiały mają w tym pomóc poprzez stawianie wyzwań inteligencji dziecka. Przygotowane środowisko tworzy most między światem dziecka, a światem dorosłych, stymulując zainteresowania i dostarczając doświadczenia na wszystkich płaszczyznach (duchowej, społecznej i fizycznej). Każdy poziom jest inny i przygotowuje do następnego, fizycznie i psychicznie, opierając się na poprzednim i przygotowując do kolejnego.
Twórcza praca jednostki ma momenty kulminacyjne, zwanie fazami wrażliwymi, kiedy to każde dziecko może uczyć się danej umiejętności z ogromną łatwością. Fazy te, w połączeniu z kontekstem społecznym (rodzina, szkoła, region) odpowiadają na potrzeby i skłonności dziecka do działania na nich, budując osobowość przystosowaną do czasu i miejsca.
Dorosły w pedagogice Montessori pracuje z dzieckiem pośrednio, „umysł pracuje sam, poruszony własną mocą”, a jego zadaniem jest ukierunkowanie każdego umysłu na pracę w taki sposób, aby „dać mu możliwość samodzielnego rozwoju, aby dać mu swobodę w podążania własną drogą” .
Kosmos
Ludzie stali się początkiem nowego rodzaju życia – „życia umysłu” – są w tej dziedzinie wyjątkowymi specjalistami. Brak wbudowanych biologicznie schematów działania jest odbierany jako pozytywna cecha. Potrafią dostosować się do każdego środowiska, niezależnie od klimatu i możliwości, jakie ono przynosi. Fakt ten narzuca specjalną odpowiedzialność za nasze wybory. Montessori zachęca nas do „obserwowania zachowania ludzi, którzy wpływają na naszą Ziemię”.
Człowiek zmienia naturę: tworząc nowe gatunki i wpływając na te istniejące (dostarczając wodę i przenosząc gatunki zwierząt), wydobywając złoża naturalne i budując: dla dzieci, społeczeństwa i świata. W tym wszystkim najważniejszy jest duchowy aspekt człowieka, bo to duch prowadzi człowieka w czasie jego ewolucji. Człowiek zmieniał się nie tyle fizycznie, co psychicznie: tworząc niematerialne wytwory społeczeństwa – język, systemy liczbowe. Każda jednostka ma przed sobą zadanie do wykonania: przygotować środowisko przyjazne dla tworzenia, jednostki, społeczeństwa.
Właściwe użycie edukacji, w nawiązaniu do Montessori to pomoc w tworzeniu nowego świata, zbudowanego na powszechnym pokoju, w którym ludzie żyją razem, gdzie zostaje zachowana równowaga w zaspokajaniu potrzeb materialnych i duchowych. Jeżeli będziemy podążać za naturalnym prawem rozwoju, Montessori wierzy, że przyniesie to wymierny, ogromnie pozytywny skutek dla ludzkości. Przeżywszy tragedie pierwszej połowy dwudziestego wieku jej idee idą ponad rozwój osobisty i zaangażowanie w ruch na rzecz światowego pokoju. Jej zbiór esejów jest podstawą do zrozumienia jej praktycznego podejścia do edukacji, która pozostaje w związku z rozwojem człowieka jako jednostki oraz jego społeczeństwa.
- Tytuł: What is Montessori Education?
- Autor: Rachel Barraclough
- Źródło: Montessori Commons
- Licencja: „CC BY 3.0„
- Tłumaczenie tekstu: DomoweMontessori.pl
-
